Ile razy czytam tego typu artykuły, za każdym razem zastanawiam się nad tym, czy my, Polacy, naprawdę jesteśmy tak bardzo naiwni. Oczekujemy od Stanów Zjednoczonych jakiegokolwiek znaku poparcia czy aprobaty dotyczącej jakiegoś działania, a za każdym razem otrzymujemy kopa w dupę. I dzisiaj po raz kolejny czytam i nie mogę uwierzyć w to co widzę. Tak bardzo chciałabym się mylić i wierzyć w to, że Barack Obama spojrzy na Polskę łaskawym okiem i zobaczy w nas godnego jego państwu sojusznika.
Sesja garnie mnie do siebie swoimi ogromnymi, tłustymi łapskami, a ja nadal się jej opieram. Nie, nie! Zostaw mnie mikroekonomio, co Ci zrobiłam, panie Begg!
BEGGin, BEGGin you…!
Tak, odwiedzę kiedyś Sri Dźajawardanapura Kotte.
Irethh's Weblog 